In het Natuurpunt domein Bergelen in Wevelgem vind je een schuilplaats voor vleermuizen.
Ze houden er momenteel hun winterslaap. Om de winter heelhuids door te komen, vertraagt hun metabolisme zodat ze bijna geen energie hoeven te verbruiken.
Ook bomen gaan in overlevingsmodus: de wortels zuigen geen water meer op waardoor de bladeren vallen, chlorofyl wordt in takken en stam teruggetrokken.
Wat doen wij, dacht ik? We hollen maar door, lente, zomer, herfst en winter… De natuur toont ons hoe we voor onszelf kunnen zorgen. Ons lichaam toont het evengoed: als onze draagkracht niet meer in verhouding staat tot de eisen waaraan we menen te moeten voldoen, gaat ons lichaam vanzelf in spaarstand. Is het dat wat we burn-out noemen?
De natuur nodigt ons uit tot verstilling.
Hoe zou het zijn mochten we ons zoals de natuur op regelmatige tijdstippen kunnen terugtrekken in de cocon van onze essentie? Niet almaar prikkels zoeken, maar rust vinden. Aandachtig ademen, aandachtig luisteren naar ons lichaam, aandachtig voelen wat er nu is en wat er wil zijn. Mindfulness leren we echt niet in boeken maar in aanwezigheid van onszelf…
En hoe zou het zijn mochten we niet hoeven wachten op de winter maar dagelijks een winter-momentje zouden reserveren? Test het eens uit en laat het me weten…