Ingeborg Verplancke

Tussen voorjaarsequinox en midzomer

Wellicht zouden de oude Kelten Beltane dit jaar gevierd hebben op 24 april, de dag van de volle maan, middenin tussen de voorjaarsequinox en midzomer. Heden ten dage wordt algemeen gekozen voor 30 april en 1 mei. Het vruchtbaarheidsfeest, gewijd aan Belenus, god van de zon, het vee en van de oogst, kan ook ons, Germaanse afstammelingen, inspireren om onze eigen rituelen vorm te geven.

Beltane toen

De Beltane-nacht is er traditioneel één van vreugdevuren om de terugkeer van de zon te vieren. Men geloofde dat de vlammen, de rook en de as van Beltane-vuren reinigende en beschermende krachten hadden. Mensen en vee liepen destijds tussen 2 vuren in om gezegend en gereinigd te worden.

Een ander gebruik, dat her en der nog steeds leeft, was dat van het oprichten van de meiboom. Traditioneel was deze van berk, symbool van reiniging en vernieuwing, de eerste boom van de Ogham, het bomenalfabet. Zingend danste men rond de meiboom, die versierd was met bloemen en linten, om het heilig verbond te vieren tussen hemel en aarde.

Beltane vandaag

Hoe kunnen we invulling geven aan Beltane in onze huidige maatschappij?

Vaak wordt de expansieve groeikracht heden ten dage overgewaardeerd, ten koste van de introspectieve reflectiekracht. Het is niet altijd lente, behalve dan ‘in de ogen van de tandartsassistente’ (volgens Peter de Koning). Aanknopen met onze aloude traditie van Keltische en Germaanse jaarfeesten kan ons helpen de verandering van de seizoenen in ons leven te integreren, en àlle seizoenen te vieren, in harmonie met het ritme van de natuur. Vreugdevuren verenigen jong en oud!

Wat kan Beltane voor ons individueel betekenen?

Volgens overleveringen, worden de sluiers tussen onze wereld en de geestelijke wereld dan heel dun, net als tijdens Samhain op 1 november. Magische dagen dus…en een warme uitnodiging om op 30 april of 1 mei de natuur in te trekken; je wensen en dromen te delen met de bomen, een bloemenkrans te maken met meidoorn en berkentakjes of je gezicht te verfrissen met de dauw van de eerste mei-morgen.

Deze Beltane wordt versterkt door een diepe onderstroom want ze draagt de belofte met zich mee van de volle maan in schorpioen, nl die van wedergeboorte en transformatie, als we durven loslaten wat ons lijkt tegen te houden. Het laatste kwartier op 1 mei in waterman vraagt ons om kleur te bekennen, te staan voor wat voor ons wezenlijk is, terwijl nog tot 21 mei de zon in stier ons helpt beide voeten op de grond te houden.

Wat is het nieuwe dat in jou mag groeien?

Wat vertellen jou de kleuren van de lente?

Wat is het oude dat jij mag loslaten?

Pluto is zonet begonnen aan zijn reis door het dierenriemteken waterman en dat zullen we geweten hebben. De komende 20 jaar worden we uitgedaagd om in onze waarheid te staan.

Waterman is het sterrenbeeld van waar-heid, waar-achtigheid, waar-digheid. Van vrijheid, gelijkwaardigheid en broederschap, de principes waartoe de Franse Revolutie een eerste impuls gaf maar die toen, en jammer genoeg nog steeds niet, konden waargemaakt worden. Het zou wel eens kunnen dat de oorzaak hiervan niet buiten ons te vinden is maar binnenin ons. Hoe vrij zijn we? Gunnen we ons vrijheid? Hoe zit dat met broederschap? Gunnen we anderen vrijheid? Voelen we ons gelijkwaardig? Het gaat hierbij niet om het fysiologisch of sociologisch aspect maar om het fundamenteel besef dat de ene niet boven de ander staat.

Zolang we de principes in onszelf niet waar-maken, zolang zullen we ze in de buitenwereld ook niet vinden. Zolang houden we collectief de illusie in stand dat anderen met de waar-heid een loopje nemen.

Misschien is het belangrijkste middel daartoe wel ‘waar-nemen’. Waarnemen brengt ons steeds terug bij onszelf. Wij zijn namelijk de waarnemer. Ons lichaamsgevoel speelt daarbij de hoofdrol. Het is namelijk onze barometer voor wat harmonisch of disharmonisch met ons resoneert.

Wat raakt ons? Wat ons raakt, haakt ergens op aan. Welke overtuiging, welk geloof over onszelf en de wereld houden we erop na? Voelen we pijn bij het zien of horen dat sommigen anderen geweld aandoen? Hoe doen wij onszelf geweld aan? Welke overtuigingen schuilen hierachter? Deze overtuigingen tegen het licht houden vanuit het licht dat we ZIJN, kan het verschil maken tussen de hemel en de hel. Nee, niet aan de gene zijde maar in het hier en nu, op de plek waar we ZIJN.

Pluto geeft aan dat de tijd gekomen is om de machts-en manipulatiemechanismen te doorzien. Er is geen betere manier om dat te doen dan ze te zien als een projectie van onszelf. En misschien kunnen we dan een werkelijk andere wereld creëren, in de geest van waterman, het watermantijdperk tegemoet.

We consumeren steeds meer informatie, met als enige filter die van de sociale media zelf. Dat doet onze ontgiftende organen geen goed, onze longen, nieren, lever, darmen en onze huid, want deze filteren niet enkel de grofstoffelijke maar ook de fijnstoffelijke materie. Net zoals op de werkvloer kunnen we om te beginnen de informatie filteren op basis van het principe ‘need to know’ of ‘nice to know’. Een digitale én mentale detox is zonder twijfel aan de orde!

Ik heb de tijd nog meegemaakt (jawel, ik ben al zo oud!) dat informatie enkel via kabel-tv, radio, leraars, boeken en tijdschriften kwam. Nu flitst alles aan breedbandsnelheid van 100mBits per seconde aan ons voorbij.

Ik wil graag een lans breken voor traagheid. Het soort traagheid waarmee we een boek lezen; alle indrukken kauwend en herkauwend om die tot een eigen levendige voorstelling te maken. In tegenstelling tot de snelheid waarmee sommigen podcasts en video’s consumeren en niet voorbij de intrusieve indrukken geraken. Een verzameling bomen is nog geen bos. Een verzameling indrukken wordt pas dan een samenhangend geheel als je er een innerlijk landschap mee kan vormgeven.
Het verwerken van een leestekst is een interactief proces waarbij we in dialoog gaan met verschillende deelpersoonlijkheden terwijl een moderator het overzicht bewaart.

De digitale informatiestroom/-storm gaat gepaard met koptelefoons en oortjes waarmee we ons afsluiten van de buitenwereld. Digitale media eisen elk ogenblik van de dag onze aandacht op en dienen vooral onze ‘monkey-mind’ die liefst voortdurend van de hak op de tak springt en luidkeels zijn aanwezigheid hoorbaar maakt. We worden weerloos, willoos en verliezen de draad…

Een boek lezen is een uitdaging geworden. We zijn gewoon geraakt aan kleine hapklare brokjes informatie. Video’s en podcasts komen ongenuanceerd binnen want we kunnen er zelf geen beeld/geluid bij verzinnen. Is het niet zo dat boeken veel meer aan de verbeelding overlaten en ons creatieve brein stimuleren? Het intrusieve en dwingende karakter van de digitale media laten ons daarenboven moeilijk toe het ‘afspelen’ te onderbreken. Boeken kunnen we makkelijker opzij leggen om op een later tijdstip de voorgaande bladzijden diagonaal of horizontaal te hernemen en verder te lezen…

Ondanks de voordelen die boeken bieden, blijken digitale media steeds populairder te worden. Ze vragen vooral weinig inspanning en doen ze dat wel, dan worden ze nauwelijks beluisterd of bekeken.
Het heeft wellicht weinig nut zich te blijven verzetten tegen de ‘vooruitgang’ maar ‘vooruitgang is soms achteruitgang’ zei Boddhisatva Avalokitesvara en hij zette zich achterstevoor op een ezel.
Als vooruitgang afgemeten wordt aan snelheid en gebruiksgemak, dan is discipline echt wel iets uit de vorige eeuw, want die vraagt tijd en inspanning.

Lang niet alles is laakbaar want het internet is een venster op de wereld en zonder ons te verplaatsen kunnen we een opleiding of een opname ervan volgen, ook al gaat deze door aan de andere kant van de planeet. Zonder file-leed kunnen we overleg organiseren via online communicatieplatformen. Het medium maakte furore in Corona-tijd. Geen goed zonder kwaad, geen kwaad zonder goed, om Thomas van Aquino in mijn eigen woorden te citeren…

Food for thought….

Ook Helan Ziekenfonds heeft bosbaden ontdekt, met hun tips en met die van mij wordt je bosbad een verfrissende duik in een zee van zaligheid! Dit is de link naar hun magazine: https://www.helan.be/…/mijn…/fit-in-je-hoofd/bosbaden/

Misschien las je al wel een boek of een artikel over bosbaden maar vind je het moeilijk om die piekerfabriek te stoppen als je alleen op stap gaat. Ik ga graag met je mee en we hoeven er niet eens voor af te spreken!

Met deze podcast help ik je op weg en begeleid ik je stap voor stap om bij jezelf aan te komen, te vertragen en je zintuigen open te stellen. Smaakt dit korte proevertje naar meer? Beluister dan de podcasts van mijn collega’s via de onderstaande link, sluit aan bij een workshop of organiseer zelf een bosbad met Levenswandel met een groepje gelijkgezinden!

Bosbadgeluiden is een initiatief van Usha Henning, Steffie Vandierendonck en mezelf. Je vindt hun podcasts en een korte introductievideo via deze link: https://www.bosbadenvlaanderen.com/podcast

Met dank aan Wouter Van Dyck van www.demuzen.be
Muziek: Track: Woods Music composed and recorded by Oak Studios Creative Commons – Attribution ND 4.0

PS Vergeet niet je belgeluiden van je gsm af te zetten en je oortjes mee te nemen !

Ik pleit voor nieuwsgierigheid als levenshouding.

Geen nieuwsgierigheid ad hoc, eentje met een agenda, waar je op de startknop drukt als je iets weten wil en op de stopknop zodra je weet wat je weten wou.

Neen, eerder het soort nieuwsgierigheid als constante leermodus, waarbij het perspectief van jezelf tegenover de anderen een flexibel gegeven is. Het soort nieuwsgierigheid die je een beter mens maakt en die je leert wat je misschien wel vergeten bent, nl. openheid en verwondering.

Ik verklaar me nader.

Misschien herinneren sommigen zich nog de keuken-interventies van SOS Piet (Huysentruyt) op TV. Op het einde van de uitzending weerklonk steevast de vraag: “en wat hebben we vandaag geleerd?” Ongeacht of je fan bent van de man of niet, het is een pertinente vraag. Wat hebben we geleerd na een babbel met de bakker om de hoek? Misschien weten we nu dat het nog maar eens gaat regenen straks. Wat hebben we geleerd na een gesprekje met de buurman? Misschien vinden we dat de man vooral met zichzelf begaan is. En heel misschien leren we het verschil tussen meningen en feiten. Het kan zo maar gebeuren dat de man zich eenzaam voelt en dat jouw bril gekleurd is door de narcisten in jouw jeugd, die ook maar sukkels waren en jou vooral leerden voor jezelf op te komen.

Het is maar hoe je het bekijkt.

Hoe je het bekijkt, maakt een hemelsbreed verschil. Hoe je het bekijkt, zorgt voor perspectief in jouw schilderij; voor de kleuren, het verzicht en de sfeer.

Kunnen we ons nog verwonderen? Kunnen mensen ons nog verrassen? Kunnen we anderen nog verrassen? Nieuwsgierig zijn, dat kan iedereen. En nieuwsgierig blijven? Tja, als we onszelf niet in de weg zitten misschien?

Ik wens het mezelf en jullie allen toe!